Projekt dla Muzeum Współczesnego Wrocławia zakłada wydobycie najistotniejszych cech unikalnego cylindrycznego budynku z 1942 roku (arch. Richard Konwiarz) poprzez zachowanie jego struktury i podkreślenie jej detalami wykończenia wnętrza. Klaustrofobiczny charakter przestrzeni publicznych jest zminimalizowany dzięki wyburzeniu rytmicznie rozmieszczonych otworów drzwiowych, które były zrealizowane oryginalnie, ale zostały zamurowane. Dodatkowe połączenia przestrzenne to otwory po wtórnym szybie dźwigu towarowego i dwukondygnacyjna pustka na poziomie ekspozycji. Na dachu powstanie cylindryczna obudowa trzonu, która pomieści kafejkę z tarasem.

Nominacja do Nagrody im. Miesa van der Rohe 2013

I Nagroda w konkursie Przyjazna Przestrzeń Publiczna Dofa 2012 

Wyróżnienie Nagrody Roku SARP 2011

I nagroda w kat. stare i nowe Świat Architektury - Polska Architektura 2011

Autorzy: VROA CH+ (Agnieszka Chrzanowska, Marta Mnich, Łukasz Wojciechowski, Wojtek Chrzanowski, Grzegorz Kaczmarowski, Agata Kurto, Magda Szwajcowska, Karolina Wrzosowska)

Budynek Restauracji Tarasowej jest integralną częścią pergoli zaprojektowanej przez Hansa Poelziga. Cały kompleks został zrealizowany w 1913 roku jako część Terenów Wystawowych we Wrocławiu. Restauracja została zaprojektowana przez Maksa Berga jako pawilon na pompatyczną Wystawę Stulecia. Podczas II Wojny Światowej budynek spłonął, pozostała jedynie szkieletowa konstrukcja. Następnie obiekt przebudowano z okazji Wystawy Ziem Odzyskanych, dodając kondygnację biurową i przeznaczając piwnicę na warsztaty i magazyny. Rozpoczęta w 2009 - poprzedzona konkursem ocenionym przez międzynarodowe jury - inwestycja polega na przywróceniu obiektowi funkcji restauracji obsługującej teren pergoli i dodanie pomieszczeń konferencyjnych. Nowa kubatura została zminimalizowana celem zachowania unikalnego charakteru otoczenia i perspektyw otwierających się na Halę Stulecia i Pawilon Czterech Kopuł. Symetryczne względem osi założenia skrzydła są blisko dwa razy mniejsze od pierwotnych założeń planu miejscowego. Wnętrze wielofunkcyjnego obiektu otwiera się na pergolę poprzez całkowite przeszklenie północnej ściany. Główne elementy organizacji przestrzeni są wyróżnione kolorem pobranym z jesiennych liści bluszczu porastającego kolumnadę.

I nagroda Piękny Wrocław 2011

II nagroda Przyjazna Przestrzeń Publiczna 2011

Nominacja do Ecola Award 2010

Backstage Architecture 2012 - XIII Biennale Architektury w Wenecji

Autorzy: VROA CH+ (Agnieszka Chrzanowska, Marta Mnich, Łukasz Wojciechowski, Wojtek Chrzanowski, Współpraca: Andrzej Chrzanowski, Julek Erdman, Grzegorz Kaczmarowski, Danuta Katarasińska, Agata Kurto, Natalia Rowińska, Sebastian Stanisławski)

Budynek rozrasta się etapami tworząc meander. Ze względu na niski budżet obiekt jest parterowy, wykończony typowymi przemysłowymi materiałami. Pozwala to na wykorzystanie niemałej podmiejskiej działki i umożliwienie pracownikom biurowym użytkowanie terenu w celach rekreacyjnych. Ta różnica między działką miejską a podmijeską stała się główym załozeniem projektu.

Autorzy: +48 Wrocław (Szymon Brzezowski, Natalia Rowińska), VROA (Agnieszka Hałas, Łukasz Wojciechowski)

Projekt polegał na mnimalnej ingerencji w krajobraz wystawy mieszkaniowej WUWA. Uporządkowaniu zieleni i organizacji ruchu, towarzyszy koncepcja identyfikacji wizualnej opartej na modernistycznej tradycji. 

Autorzy: VROA (Marta Mnich, Łukasz Wojcechowski, Agnieszka Hałas) i CH+ architekci (Agnieszka Chrzanowska, Wojtek Chrzanowski, Grzegorz Kaczmarowski, Mikołaj Smoleński)

Istniejący schron przeciwlotniczy został zaadaptowany przy zachowaniu oryginalnej struktury wnętrza. Nadbudowa mieści przestrzeń spotkań i salę wielofunkcyjną. Kubatura nadbudowy odpowiada przestrzeni wewnętrznej schronu ograniczonej ponad metrowej grubości ścianami.

Autorzy: VROA (Marta Mnich, Łukasz Wojciechowski, Agnieszka Hałas, Paweł Floryn)

Most bez infrastruktury jest bezużyteczny. Budynek Pirita Top zrealizowany w 1980 jest takim zamkniętym mostem. Zewnętrzne, publiczne platformy prowadzące z poziomu terenu na dach są dziś ogrodzone. Projekt opiera się na propozycji przywrócenia im działania poprzez połączenie ich pochylniami z proponowanym zewnętrznym systemem rekreacyjnym, możliwym do zaadaptowania jako siatka przyszłych inwestycji.  

Autorzy: VROA (Marta Mnich, Łukasz Wojciechowski, Agnieszka Hałas, Paweł Floryn)

Celem było zorganizowanie dużego programu szkoły dla 700 dzieci na dwóch kondygnacjach oraz zaprojektowanie parterowego przedszkola. Trzy bloki artykułowane w bryle przeznaczone są odpowiednio pod klasy 1-3, 3-6 i salę gimnastyczną, która stanowi element spójny z całością budynku. Ponieważ budynek przypomina 1000 latki powstające w latach 50. XX w. zaprojektowano stosowny detal czarno-białej mozaiki w stylu op-art.

Autorzy: CH+ (Agnieszka Chrzanowska, Grzegorz Kaczmarowski, Aleksander Chamielec), VROA (Marta Mnich, Łukasz Wojciechowski) oraz Mikołaj Smoleński i Wika Sokalska.

Zejście szerokimi schodami i pochylnią z poziomu ulicy na platformę umożliwia odcięcie się od hałasu ulicy i wydzielenie wielofunkcyjnej strefy przed galerią. Główne wejście do budynku zlokalizowano na poziomie platformy. Tam znajdują się szatnie i punkt informacyjny. Szerokie schody prowadzą na parter do przestrzeni otwartej, gdzie zlokalizowano funkcje publiczne (biblioteka, kafejka, księgarnia, mediateka i sala wielofunkcyjna). Zaprojektowany na parterze balkon jest przedłużeniem przestrzeni i funkcji (kafejka, czytelnia) parteru. We wnętrzu hali zawieszono hermetyczną bryłę, w której znajdują się sale ekspozycyjne, a na jego wierzchu zlokalizowano strefę biurową.

Autorzy: VROA (Marta Mnich, Agnieszka Hałas, Łukasz Wojciechowski) + Natalia Rowińska, Joanna Major, Paweł Major + Andreas Wolf (PWBaukunst)

Lokazlizacja taniego budynku mieszkalnego wynika ściśle z warunków zagospodarowania. Obiekt wyeksponowany jest na stronę południową i aby zapobiec zbytniemu nagrzewaniu mieszkań zastososowano blendy zacieniające będące przedłużeniem balustrad balkonów. 

Autorzy: VROA (Marta Mnich, Agnieszka Hałas, Łukasz Wojciechowski) CH+ (Agnieszka Chrzanowska, Grzegorz Kaczmarowski)

Istniejące założenie urbanistyczne to monofunkcyjna strefa biurowa. Nowe domy mieszkalne to ciągi poprowadzone między biurowcami, umożliwiające równomierne ożywienie całego zespołu.

Autorzy: VROA (Juile Milovanovic, Łukasz Wojciechowski)